13. Jakoś to przeżyję.

             -Matt?! – zszokowany Drew otworzył szeroko oczy.

-Drew! – niebieskooki uśmiechnął się szeroko i podszedł bliżej chłopaka – Jak ty urosłeś!

-No wiesz…. Trochę mnie nie widziałeś – nastolatek odwzajemnił uśmiech.

-A to kto…? – zaciekawił się Matt zwracając wzrok na Rachel.

-Moja dziewczyna-Rachel – powiedział dumnie Drew – Rachel. To jest Matt. Przyjaciel moich rodziców, ojciec mojej siostry i mój najlepszy kumpel.

Matt znowu się uśmiechnął, a Rachel bardzo zszokowała wzmianka o 'ojcu mojej siostry'....

-Co tu robisz, Drew? – spytał blondyn.

-Przyszedłem na zakupy z Rachy…

-Nie w sklepie, tylko w Lodnynie – zaśmiał się Matt.

-Umm… To długa historia… Ty mieszkasz tu gdzieś w pobliżu?

-Tak. A właśnie tak się składa, że za tydzień lecę do Kanady.

-Do Toronto?

-Tak.

-Ooo. To może zabiorę się z tobą?

Rachel jakby posmutniała na wieść o wyjeździe chłopaka.

-Nie ma sprawy. Możemy lecieć razem.

-Wiesz, co, Matt? Jak wyjechałeś to mama znowu była smutna. Przez pierwsze dni to tylko czekała aż zadzwonisz, a szczerze uśmiechała się tylko jak z tobą rozmawiała… Myślała, że nie widzę, kiedy wymusza uśmiech, bo byłem mały, ale ja wiedziałem… - w brązowych oczach chłopaka pojawił się smutek.

-Ale musiałem wyjechać… - Matt ciężko westchnął - Nie powinniśmy wtedy...

-Dobra, nie wracajmy do tego - wtrącił się chłopak - Stało się, a ja bardzo kocham Meggy. Szczerze mówiąc to też wolałbym, żebyś to ty był moim tatą… - westchnął chłopak.

-Co ty mówisz! Justin jest…

-Oj, tam. Nie ty jeden go bronisz, a mnie to nie rusza. Nie ma go praktycznie nigdy z nami. Mówię co czuję i co widzę.

Matt zmierzwił włosy Drewa, a ten spojrzał na niego z ironicznym uśmiechem.

-Mam prawie 16 lat.

-No i? – Matt się uśmiechnął – Muszę spadać, dzieci. Hej. Zgadamy się jeszcze, Drew.

-Okey. Hej, Matt – Drew pomachał niebieskookiemu na pożegnanie.

-Ej, Drew… - zaczęła niepewnie Rachel, kiedy z zakupami wracali do domu.

-No?

-Megan jest strasznie podobna do tego Matta… - powiedziała niepewnie dziewczyna.

-Bo jest jego córką.

Chwilę szli w ciszy.

-Jak to? - Rachel w końcu była w stanie się odezwać.
-A tak to. Dobra, nie pogłębiajmy tego tematu. Tak jest i tyle. Nie przekazuj tego dalej, gdybyś mogła.

Rachel objęła Drewa i do końca drogi szli przytuleni.

Kiedy weszli do środka, Drew bez słowa przekazał ciotce swojej dziewczyny zakupy i poszedł do pokoju, w którym chwilowo mieszkał z Rachel.

Usiadł na łóżku, a ona przysiadła na dywanie.

Dziewczyna była na siebie zła, że niepotrzebnie się odezwała, bo Drew jakoś od tego czasu nie powiedział do  niej ani jednego słowa.

Rachel się zamyśliła, a on przyglądał się jej czule.

Kiedy dziewczyna to zauważyła zarumieniła się lekko.

Drew zsunął się z łóżka i uśmiechając się lekko odgarnął kosmyk włosów z jej twarzy.

Serce Rachel przyspieszyło, a chłopak delikatnie unosząc jej brodę wpił się w jej usta.

-Wiesz, co? Jak będę gdzieś jechał z rodzinką w te wakacje to namówię ich, żebyś pojechała z nami. Co ty na to? – Drew znowu musnął usta dziewczyny.

-Bardzo chętnie… - Rachel też się do niego uśmiechnęła.

-To fajnie… - chłopak delikatnie podciągnął bluzkę dziewczyny i zaczął rysować palcem po jej brzuchu.

Nagle telefon Drewa zaczął dzwonić, a ten tylko westchnął i odebrał.

-CO? – spytał niegrzecznie.

-Przeszkadzam? – po drugiej stronie usłyszał lekko ironiczny głos.

-Megan? Umm…

-Jesteś z Rachel i knujesz jakieś świństwo, co?

-Umm…

-I ci przerwałam?

Chłopak nic nie mówił.

-Jestem aż taki przewidywalny? A poza tym… Wcale nie knułem… - chłopak zostawił Rachel i wyszedł za drzwi – niczego aż tak niedobrego…

-Oj, Drew.

-A co chciałaś?

-Słuchaj… Znasz Nicka Hale?

-Wiesz, że znam. Nienawidzimy się.

Dziewczyna chwilę nic nie mówiła.

-Strasznie mi się podoba – powiedziała niepewnym głosem.

Drew jęknął.

-Nie chcę takiego gnoja w rodzinie… A co jak zrobi ci dziecko i…

-Zamknij się, Drew. Chodzisz z nim do klasy. Chcę tylko wiedzieć, czy kiedyś coś o mnie mówił.

Drew chwilę myślał.

-Nie rozmawiam z nim, ale… Kiedyś coś wspominał, że mam zajebistą siostrę i że szkoda mu cię, bo musisz mieszkać ze mną i Justinem i mówił… Umm. Tyle – chłopak w porę ugryzł się w język. Nick mówił też, że Jenn na pewno zrobiła sobie dziecko z kimś innym, bo to niemożliwe, żeby Bieber spłodził takie cudo. Drew się skrzywił.

-Coś chciałeś jeszcze powiedzieć – powiedziała dziewczyna.

-No… mówił coś tam, że jesteś cudowna, ale o ile wiem to on ma dziewczynę…

-Wiem, ale wiesz… Co to dla mnie.

-Gdzie się podziała tamta Megan?? Podmienili cię kosmici?

Dziewczyna zachichotała.

-W sumie to całkiem prawdopodobne… Dzięki za info, Drew. Hej. Miłego… No emm… z Rachel. Tylko nie przegnijcie.

-Jasne, mamo – odpowiedział cynicznie chłopak i rozłączając się wrócił do pokoju.

-Co chciała? – spytała Rachel.

-Podoba się jej Nick Hale – Drew się skrzywił.

Dziewczyna też nie miała za entuzjastycznej miny.

-On jest od niej starszy o jakieś…

-3 lata – podrzucił Drew.

-To sporo…

-Mój tata od mojej mamy jest starszy o ponad 2. W sumie to nie tak dużo. Tak mi się zdaje.

-No w sumie… - przyznała dziewczyna, a chłopak nie odrywał od niej wzroku nawet na sekundę.

-Drew… Nie patrz się tak… - zaśmiała się lekko zmieszana dziewczyna.

-No wiesz… Po prostu korzystam z tego, że najpiękniejsza dziewczyna na świecie jest moja – uśmiechnął się czule i wpił się w usta Rachel. Zachłannie ją całował, a dziewczyna również chętnie odwzajemniała pocałunki.

Chłopak ze względów bezpieczeństwa zamierzał nie posuwać się dalej, bo nie miał ochoty zostać przyłapanym po raz kolejny przez świętego Nicka.

-Czy każdy Nick musi być takim idiotą?? – spytał Drew w pewnym momencie.

-Możliwe – westchnęła Rachel – Ale Nick Jonas jest w porządku.

-Nie! – zaprzeczył szybko Drew krzywiąc się – Nienawidzę gościa.

-Bo…?

-Mnie wkurza.

-Bo?

-Bo tak – chłopak nie zamierzał się tłumaczyć tylko pocałował dziewczynę po raz kolejny.

-Zawsze jak masz mi coś wyjaśnić to mnie całujesz – westchnęła Rachel.

-A nie podoba ci się to??

Dziewczyna lekko się zarumieniła.

-Może i podoba, ale chciałabym usłyszeć jednak odpowiedź. A więc słucham.

Chłopak uśmiechnął się łobuzersko i znowu spróbował pocałować Rachel. Dziewczyna go odepchnęła, ale on nie dał za wygraną i ignorując jej protesty wpił się w jej usta. Pocałunek przerodził się w bardzo namiętny. Rachel nie potrafiła dłużej niż 5 sekund protestować. Nie kiedy Drew był tak blisko. Z lekkim niepokojem zauważyła, że zrobiłaby pewnie wszystko na co Drew miałby ochotę…

-Ktoś idzie – Rachel tym razem naprawdę mocno odepchnęła Drewa.

Chłopak z prędkością światła podniósł się z ziemi i zaczął udawać, że pisze coś na telefonie, a Rachel sięgnęła po książkę z półki i zaczęła zawzięcie ją czytać.

Drzwi się otworzyły i do środka wszedł kuzyn Rachel, którego młody Bieber wcześniej nie widział.

-Yo, Rachel – uśmiechnął się chłopak.

-Jesteś – dziewczyna też się uśmiechnęła – Hej, Kev.

-Wpadłem tylko na chwilkę. Będę wieczorem tak ogólnie, na dłużej. Dobra. To was zostawiam. No, róbcie co tam chcecie. A i Rachy… Czytasz książkę do góry nogami – puścił do niej oko z rozbawionym uśmiech i zniknął za drzwiami.

Kiedy tylko usłyszeli kroki oddalającego się chłopaka Drew parsknął śmiechem, a Rachel rzuciła w niego książką.

-Niezły pomysł czytać książkę do góry nogami. To jakiś wyższy stopień trudności?? – dalej śmiał się Drew.

Dziewczyna udała obrażoną.

-Ej, Rachy… No żartuję przecież – Drew spróbował przytulić brązowowłosą, ale ta mu się wyrywała – No weeeeź – chłopak zamknął ją w niedźwiedzim uścisku i musnął jej szyję.

-Kochasz mnie, co? – spytał Drew nie puszczając Rachel.

Dziewczyna nie odpowiedziała.

-Bo ja cię straaaaaaasznie. Najbardziej na świecie. Kocham cię – chłopak musnął usta Rachel, a ona uśmiechnęła się lekko, pokonana.

-Też cię kocham, głupku – odpowiedziała, a Drew pogładził ją czule po policzku.

Dziewczyna usiadła na łóżku, a Drew przytulił się do niej.

-A tak wgl… To pamiętasz coś z imprezy u Amy?? – zaciekawił się chłopak.

Rachel się zmieszała.

-A zrobiłam coś złego?? Nie za wiele pamiętam… Pamiętam, że cię spotkałam… A później już praktycznie nic. Pamiętam, że się całowaliśmy…

Drew się uśmiechnął.

-Następnym razem cię przypilnuję, żebyś nie piła aż tyle.

-A co zrobiłam??? – w oczach dziewczyny pojawił się lęk.

-Nic… No… Umm… Chciałaś iść ze mną do łóżka.

Z ust dziewczyny dobył się tłumiony okrzyk zaskoczenia. Jej oczy się rozszerzyły i czekała na dalszą relację chłopaka.

-Niczym się nie przejmuj – Drew przytulił ją mocniej i pocałował w czoło – Do niczego nie doszło.

Rachel odetchnęła z ulgą.

-Nie jestem taki. Wiedziałem, że byś tego później żałowała, a poza tym… Jakbyśmy chcieli kiedyś to zrobić to fajnie by było gdyby obie strony były trzeźwe i mogły o tym zadecydować. Czy chcą…

Dziewczyna patrzyła w oczy Biebera.

-Dziękuję – szepnęła i musnęła jego usta.

-Nie ma sprawy, chociaż wiesz… Właśnie dlatego następnym razem będę cię pilnował. Bo nie wiem, czy udałoby mi się znowu tak zachować – powiedział Drew uśmiechając się niepewnie i zakładając kosmyk włosów za ucho dziewczyny.

Serce Rachel jeszcze nigdy nie biło tak szybko.

Chwilę leżeli tak w ciszy. Napawając się swoją obecnością.

-A jak było… z Angel? - kiedy tylko dziewczyna wypowiedziała te słowa od razu pożałowała, bo poczuła, że to boli i ją i Drewa.

Chłopak chwilę nic nie mówił tylko patrzył niewidzącym wzrokiem w sufit.

-Było fajnie – powiedział smutno – Przepraszam, Rach… Jestem totalnym idiotą.

Dziewczyna nie odzywała się.

-Jakoś to przeżyję - westchnęła po jakimś czasie.

Bieber nachylił się nad nią i musnął czule jej policzek.