Rozdział 21

 -Jus? – Jenn niepewnie wsunęła się do domowego biura, swojego męża.

Bieber dokończył coś szybko na komputerze i zwrócił wzrok na żonę.

-Słucham cię, kochanie – uśmiechnął się i obrócił na obrotowym krześle w jej stronę. Przyjrzał się dokładnie Jenn. Była nerwowa i nie do końca wiedziała co ze sobą zrobić.

Justin posłał jej pytające spojrzenie.

-Matt, zaprasza Meg, do siebie, na tydzień… Co ty na to? – zapytała nerwowo patrząc na swoje wypielęgnowane paznokcie.

-Matt? – zdziwił się Justin. Skrzywił się – Czego ten dureń jeszcze chce??

Jenn skuliła się w sobie na brzmienie jego głosu.

-Chce zobaczyć się z córką… - odpowiedziała, tym razem patrząc na podłogę. Kręciło się jej w głowie i była przekonana o tym, że jest blada jak ściana.

Bieber nic nie mówił tylko ciężko westchnął. Podniósł się z miejsca, podszedł do Jenn i uniósł jej brodę tak, żeby była zmuszona, aby patrzeć mu w oczy.

-Tyle lat nam nie przeszkadzał… Co go nagle naszło? – zapytał sucho, pocierając kciukiem policzek swojej żony.

-Może doszedł do wniosku, że chciałby poznać Meg… - odpowiedziała cicho Jenn. Widziała, że Justin próbuje zachować spokój, ale jest na granicy wybuchu. Właśnie dlatego tak bardzo bała się tej rozmowy.

-Jak on się w ogóle z tobą skontaktował? Kiedy? – zapytał Jus, nie tracąc kontaktu wzrokowego z Jenny.

-Zadzwonił, wczoraj jak byłeś z Drew i jego znajomymi nad jeziorami – skłamała bez mrugnięcia okiem.

-Niech jedzie – Justin wzruszył ramionami i wrócił na swoje miejsce przy biurku – Reżyser właśnie przysłał mi scenariusz. Za tydzień wyjeżdżam na plan filmu.

Jenn nie odpowiedziała, tylko wyszła z pokoju trzaskając drzwiami.

Jej spojrzenie od razu skierowało się w stronę zdziwionej i zakłopotanej córki, przyglądającej się jej niepewnie.

-Coś się stało…? – zapytała.

Rodzicielka tylko pokręciła głową i przygryzła wargę, starając się nie rozpłakać.

-To ta ciąża. Nic mi nie jest – powiedziała Jenn łamiącym się głosem.

-Mówiłaś mu? – zapytała dziewczyna, wskazując głową w stronę drzwi, za którymi znajdował się Justin.

Jenn znowu zaprzeczyła i przygryzła wargi jeszcze mocniej.

-To nie jest dobra chwila – odpowiedziała głosem zdławionym szlochem, do którego kobieta, nie chciała dopuścić.

Megan spojrzała na rodzicielkę spojrzeniem, które wiedziało i było świadome zbyt wielu rzeczy jak na trzynastoletnią dziewczynkę.

-Przez Matta? – bardziej stwierdziła, niż zapytała.

Jenn wybuchając płaczem, pobiegła do sypialni, po czym przekręciła klucz w zamku.

Nastolatka patrzyła smutno w stronę gdzie zniknęła mama. Od tej chwili nie miała już Mattowi za złe, że nigdy wcześniej się nie pokazywał. Namieszał i miała paskudne przeczucie, że namiesza jeszcze bardziej.

-Raaaaaaaachy?

-Nie – odpowiedziała dziewczyna.

-Ale jakby tak…

-Nie.

-Słuchaj, ale…

-NIE.

-Kochanie, bo…

-NIE MA TAKIEJ OPCJI, DREW – powiedziała twardo Rachel i spojrzała ironicznie na swojego chłopaka, z którym znajdowała się w przymierzalni, w centrum handlowym.

-Dobra, jakbym zamierzał się tu z tobą kochać, to ok, może bym zrozumiał, że nie chcesz tego słyszeć, chociaż… - spojrzał wymownie, na swoją dziewczyna, a ta uniosła oczy, ku niebu – Ale nie proszę cię o to. Za to, ta spódniczka jest mega sexy i serio powinnaś ją kupić – powiedział wsuwając ręce pod mini Rachel.

Dziewczyna uśmiechnęła się rozbawiona i odepchnęła go.

-Kotku, podoba ci się, bo łatwo się w niej do mnie dobrać. Ta spódniczka jest DZIWKARSKA. Szybciej pójdę nago, niż się w takiej pokażę.

-Ok, ok, zgoda! Zgadzam się! – powiedział entuzjastycznie Drew, z błyszczącymi oczami.

Rachel wybuchła śmiechem i uderzyła chłopaka w rękę.

-Zboczeniec!

-No co, to była twoja propozycja – wzruszył niewinnie ramionami.

-Przepraszam, w przymierzalni może przebywać tylko jedna osoba – usłyszeli damski głos.

-Ale przebywa. Jestem czteronożnym brzuchomówcą – powiedział Drew, a Rachy znowu nie powstrzymała śmiechu.

-Albo jedna osoba wychodzi, albo was stamtąd wyciągnę – zagroził groźnie głos, spoza przymierzalni.

-Drew, wypad! – uśmiechnięta Rachel, wypchnęła chłopaka, na zewnątrz.

-Zdrajczyni – syknął nastolatek, po czym wpadł na tęgo zbudowaną kobietę z ochrony – Ups, przepraszam. To ona….

Kobieta zaczęła pouczający wykład, ale Drew w ogóle nie słuchał, bo dostrzegł Angel. Oglądała ciuchy i była za rękę z jakimś chłopakiem. Już ten sam fakt, gdzieś podświadomie zabolał Drew, ale kiedy jej partner  odwrócił się i młody Bieber zobaczył kto to, chciało mu się wrzeszczeć. Greg Hale. Greg. Ten, który dotkliwie go pobił, a Angel ponoć tak bardzo się tym przejęła. Młody Bieber patrzył na parę i z trudem powstrzymywał swoją szczękę przed opadnięciem ze zszokowania.

-Co cię tak wryło w ziemię? – z przymierzalni wyszła Rachel i rozbawiona szturchnęła chłopaka w bok.

Drew wykonał głową gest w stronę Angel i Grega.

-No i co, że tam jest Angel… – powiedziała zażenowana dziewczyna – Że co kurwa?! – prawie krzyknęła otwierając szerzej oczy, kiedy dostrzegła z kim jest – To jest suka Drew. Zimna suka, a na dodatek dziwka – powiedziała na tyle głośno, że Angel odwróciła się w ich stronę. Bieber mógł się założyć, że to słyszała i z tego, że Rachel przewiercała ją wzrokiem, najprawdopodobniej wywnioskowała, że to o niej.

Blondynka uśmiechnęła się do nich sztucznie i pomachała, opierając się ‘uroczo’ o swojego chłopaka.

Rachel pokazała jej środkowy palec i zaczęła ciągnąć Drew w stronę wyjścia ze sklepu.

-Spódniczkę odłóż – przypomniał chłopak, kiedy w wyjściu zaczął wyć alarm. Dziewczyna zarumieniała się zła i zawstydzona po czym rzuciła spódniczką w śmiejącą się z niej Angel trafiając ją w twarz i wybiegła ze sklepu. Drew poleciał za nią. Kiedy tylko opuścili sklep parsknął śmiechem. Nie mógł się opanować. Złapał dziewczyna za rękę i gdy, tylko znaleźli wyjście z centrum handlowego, wybiegli na świeże powietrze. Nie zatrzymywali się, dopóki całkowicie nie stracili tchu. A młody Bieber dalej się śmiał.

-Co ci tak wesoło?! – krzyknęła zirytowana dziewczyna, ale kiedy zobaczyła w jakim stanie jest jej chłopak, również zaczęła się śmiać.

Drew przytulił ją do siebie mocno.

-Co za akcja…. – mówił, próbując powstrzymać śmiech – Po pierwsze: chyba nigdy wcześniej nie słyszałem jak przeklinasz, a po drugie: twoja agresja na widok Angel bardzo mi się podoba – mówił rozbawionym głosem. Musnął policzek swojej dziewczyny, a kiedy ta chciała coś powiedzieć, spojrzał jej w oczy i pocałował tak, że już drugi raz w ciągu tego dnia, całkowicie straciła oddech.

__________________________

Maaało, wieeem :P W ogóle to przepraszam Was, że dopiero teraz to dodaję, bo napisałam strasznie dawno, ale całkowicie o tym zapomniałam o.O XD I przeeepraaaszam za błędy i za to, jeśli jak zwykle, w tym blogu myliłam imiona... XD Postaram się dodawać teraz też na innych blogach.. Nie wiem jak będzie z czasem, ale nareszcie mam jakieś pomysły co pisać dalej ;)